Op een andere plek op deze digitale snelweg vond ik nog wat oude verhalen columns en gedichten van mijzelf. De site waar dat op staat is volgens mij niet meer actief. De meeste dingen die erop staan heb ik geschreven in mijn Amsterdam periode in 2009. Ik vond het leuk het weer eens te lezen omdat hieruit blijkt dat het toch niet allemaal kommer en kwel was. Ik hoop dat jullie dat ook vinden!
De koning die niet kon Breakdansen Datum: 17-08-2009
Dit is een sprookje wat ik voor mijn neefje heb geschreven hij is 7 en vervent breakdancefan. Hij heeft ook lessen en kan de “Headspin” Al behoorlijk goed.En dat schijnt voor zijn leeftijd best bizonder te zijn, Ik weet niet of dat is aangedikt door zijn trotse moeder.Demian staat erg graag in het middelpunt van de belanstelling vandaar dat hij de hoofdpersoon is. Maar het is wel een grappig sprookje geworden, vast niet alleen voor Demian. Daarom staat het ook hier.
Speelgoed praat niet
Demian ging op zijn knieën op een stoel zitten, en zette het vliegtuigje in elkaar. Het was lastig. Vroeger deed mama dat altijd. Nu was hij groot en kon het best zelf. Hij pakte de kop en staart en schoof langzaam de vleugels in het midden. Dat ging een beetje scheef. Voorzichtig duwde hij door. “Au,” hoorde hij ineens heel hard. “Je doet me pijn!” Van schrik liet Demian het vliegtuigje op tafel vallen. “Au, domoor, nu laat je me ook nog vallen!” “En ik kwam nog wel om je te halen!”Hij keek om zich heen, Evelien en mama zaten te praten, Tibor speelde met Senna. Ze hadden niets gemerkt, en ook zeker niet geroepen! ” Demian” klonk de stem van de tafel; “ik zit in het vliegtuigje.” Demian pakte het stevige papieren vliegtuigje van tafel, en bekeek het nog eens goed. Het zag er gewoon uit. Je kon het wegschieten met een katapult. Heel hoog en heel hard! Dat was gaaf, dan vloog het altijd nog ietsje verder op de wind. “Speelgoed praat niet,” dacht Demian, ” dat kan niet,” riep hij, ” het is veel te klein, en zo plat als een dubbeltje, ik geloof er niets van!” “Tel maar tot 10, en je zult het zien!” Riep de stem vanaf de tafel. “Maar schiet wel een beetje op, want we hebben nogal haast!” Nieuwsgierig begon Demian te tellen, maar bij vijf was er nog niks gebeurd. ” Zie je wel, het is onmogelijk.” Zei Demian, “doe je ogen dicht, en tel verder.” Beval de stem nu ongeduldig. Demian sloot zijn ogen, “zes, zeven, acht, neg….” “Doe ze maar weer open.” Demian keek om zich heen, door het raampje van de cockpit kon hij mama en Evelien zien. Tibor, Senna, de tafel., de frietjes op zijn bord. Had hij die gegeten? Alles was supergroot! Dit was raar! Hij zat echt in het vliegtuig.. Was hij nu klein? Nieuwsgierig keek hij rond naar de metertjes op het dashboard, naast hem zat een meneer met een krulsnor, in een pilotenpak. Zijn pet stond een beetje scheef. “Hoi Demian,” riep hij vrolijk. “Ik ben Joop piloot, riemen vast, we stijgen op.”Demian probeerde nog naar mamma en Tibor te zwaaien, maar ze waren al weg. ” Waar gaan wij heen?” Vroeg Demian, en zijn stem trilde een beetje. Stiekem miste hij mamma nu al. “We gaan naar Katavliegland,” zei piloot Joop, “onze koning is ziek, en jij moet ons helpen!” “Ik jullie helpen, waarmee dan?” “Onze koning”, vertelde Joop, “heeft twee passies, vliegen en dansen! “Onze koning kan veel verschillende dansen, dansen. Hij is er erg goed in. Hij houdt wedstrijden met al zijn onderdanen, en wint altijd!” “Maar sinds kort hebben we UPC tv en daarop zag hij breakdance… hij snapt niet hoe het moet. Al dat draaien en die verschillende bewegingen, het is hem veel te ingewikkeld. Zijn benen raken steeds in de knoop! Hij heeft het maanden geprobeerd. Verschillende beroemde dansers hebben hem geprobeerd te helpen, maar hij kan het nog steeds niet. Hij is erg verdrietig en wil nooit meer dansen. Niet breakdance maar ook geen andere dansen
Koning zonder passie
Dat is jammer, zei Demian, dansen is top!” Joop trok de neus van het vliegtuig omhoog en veranderde van koers. “De nieuwe passie van de koning is negerzoenen eten!” Ging hij verder, “Hou je vast, we gaan door een luchtzak.” “Is het nog ver?” Vroeg Demian, “nog ongeveer een half uur.” antwoordde piloot Joop en hij zuchtte, “ik maak me zorgen over de koning, hij eet nu al 12 dozen negerzoenen per dag!” “Hij wordt met de negerzoen zwaarder en dikker! En is al door vijf vliegtuigen gezakt.” Piloot Joop controleerde de hoogtemeters. “Kan hij nu ook niet meer vliegen?” Vroeg Demian. “Dat klopt,” zei piloot Joop zachtjes, “de koning doet de hele dag niks anders dan eten en huilen!” Hij is allebei zijn passies kwijt. “Het is verschrikkelijk, ik en mijn landgenoten weten gewoon niet meer wat we moeten doen.” “Het land overstroomd zowat van de tranen!” Kijk maar eens naar beneden.” Demian keek naar beneden en zag minstens zeven grote kolkende rivieren. Midden in die rivieren lag een groot kasteel met wel zes torens, waarvan twee verkeerstorens, net als op Schiphol. “Hou je vast,” zei piloot Joop, “we gaan landen.” En hij trok een landingsgestel uit en mindere vaart. Met een flinke plons kwamen ze neer. Het water van de rivieren spatten tegen de ramen van het vliegtuig. “Ik hoop dat je kan zwemmen?” Trots knikte Demian, het afzwemmen was nog niet zolang geleden. “Je hebt zeker al begrepen, dat jij onze koning moet leren breakdancen?” Vroeg Joop, terwijl hij vanuit het vliegtuig in het water sprong.. “Ja, zei Demian, dat dacht ik al,” en hij sprong Joop achterna. Het water was zo zout als zeewater, Demian probeerde niets binnen te krijgen, daarom duurde het even voordat hij vroeg, “maar hoe weet je eigenlijk dat ik kan dansen?” Hij probeerde Joop in te halen, maar die zwom veel harder, en schreeuwde terug, “via Quinten.” “via Quinten,” dacht Demian, “dat is raar,” en hij zwom snel door,. Eindelijk kwamen ze bij het kasteel . Toen ze op de kant stonden vroeg Demian, “vertel hoe ken jij Quinten?” “Ik vloog in het vliegtuigje wat hij vorige week kocht,” zei Joop druipend, ” en hij vertelde mij dat jij de allerbeste was!” “Voor onze koning is natuurlijk alleen het allerbeste goed genoeg! Daarom kwam ik jou halen” “kom, het wordt tijd voor droge kleren.” En hij stapte het pad op naar het kasteel..
Tranen met negerzoenen en fristi in de sauna
Droog en warm stonden ze even later samen voor de koning. Die zat midden in een plas met tranen, snoot zijn neus, en propte luid snikkend, 3 negerzoenen in zijn mond. Zijn benen zaten in de knoop. Hij was zo rond als een skippy-bal. en rolde zachtjes heen weer. Joop schraapte zijn keel, en zei: “dit is Demian, hij is gekomen om u te leren dansen!”De koning snikte nog harder, en nam een nieuwe negerzoen. Joop liep naar de grootste stereo ooit, achterin in het kasteel van de koning. En drukte de cd speler in… Uit de luidsprekers schalde de muziek van Snoop Dog. Met een beetje spijt trok Demian zijn geleende pilotejasje uit, en zette zijn pet af. Terwijl hij dacht ” Zou ik ze mogen houden?” Daarna begon hij te bewegen. Joop keek verbaasd naar Demian, want in plaats van dansen stond Demian minstens een kwartier op en neer te springen. Daarna volgde nog eens 10 minuten rek en strek oefeningen . ” Dat is toch geen dansen!” Riep Joop verontwaardigd: “en je was nog wel de allerbeste?” “Klopt, zei Demian. “Maar om te kunnen dansen, moet je eerst je spieren goed warm maken! En dat ben ik aan het doen.” Ineens hield de koning op met huilen. En staarde Demian met open mond aan… “dat ben ik helemaal vergeten…” stamelde hij. “Joop, rol mij snel naar de sauna! Mijn spieren moeten warm worden.” Joop begon te duwen, maar bij de bocht van de badkamer bleef de koning steken. “Demian, kom eens helpen?” Hijgde Joop. Ook Demian duwde en langzaam ging de koning de bocht door.”He, he'” zuchtte Joop terwijl hij de koning een laatste zetje gaf en de deur van de sauna achter hem dicht deed . “Demian Wij verdienen een Fristi
Ons geheim
Het werd al donker en Demian was toe aan zijn 15de Fristi toen de koning eindelijk terug kwam. Zijn lijf was rood van de warmte en de stoom kwam van zijn huid. Hij leek ook al iets minder dik, Maar dat kon ook verbeelding zijn. “Kom Demian,” riep de koning vrolijk, “we gaan aan de slag!”En hij Danste naar de stereo en deed Snoop Dog opnieuw aan. Samen deden ze de warming up. Joop aangestoken door de vrolijkheid van de koning deed ook mee! Daarna leerde Demian de koning, de Powermoves. Een heel moeilijke beweging waarbij je veel kracht nodig hebt. Vandaar dat de kilo’s negerzoenen die de koning te veel gegeten had, er tijdens het dansen al meteen af vlogen.. Joop was bij de eerste Powermove al gestopt. Maar de koning die inderdaad goed kon dansen, had heel snel de“Turtle.”de“Jackhammer” de “Windmill,”en de “Headspinn” onder de knie .Dat kwam natuurlijk ook omdat Demian zo’n goede “meester” was! Toen Demian de koning alles had geleerd, hielden ze een battle. Binnen 30 seconden waren alle 816 onderdanen in het kasteel en stonden in een grote kring om Demian en de koning heen. Ze juichte en klapte mee op maat van de muziek.. Demian en de koning dansten een spannende wedstrijd . die Demian natuurlijk won. De koning was boos omdat hij gewend was altijd te winnen! Zijn hoofd liep paars aan terwijl hij riep” Demian, jij gaat niet naar huis voordat ik een keer van je gewonnen heb.” Demian had dorst en was moe van het dansen. Ineens miste hij pappa en mamma en Tibor heel erg! Hij wilde naar huis. En hij begon heel hard te huilen. “Stop” riepen alle 816 onderdanen in koor, “hou op met huilen, onze rivieren stromen al over, stop!”en zij smeekten de Koning Demian naar huis te vliegen. “Oke, oke. Bromde de koning. En hij klopte troostend op zijn rug. “Gefeliciteerd Demian,en bedankt voor de wijze lessen! “Kom ik breng je thuis, ik wil ook wel weten of ik weer kan vliegen. Als dat zo is kom ik je vrijdag halen, en dansen we een nieuwe battle, iedere vrijdag totdat ik win!”En hij liep naar buiten en stapte in het vliegtuig wat al klaar stond op het gras. Opgelucht stapte Demian naast de koning in het vliegtuig. Hij zwaaide naar de 816 onderdanen die mee naar buiten waren gekomen om afscheid te nemen. Piloot Joop duwde hem een zakje blauwe chips in zijn handen,”Eet dit onderweg op,”zei hij,”Dan ben je weer groot voordat je thuis de drempel overstapt,” En mamma en Tibor zullen je niet eens gemist hebben. Bij het opstijgen dacht Demian “Ojee, als we er maar niet door heen zakken,”maar dat viel gelukkig mee. Toen hij de blauwe chips op had viel hij in slaap. En werd pas weer wakker toen het vliegtuigje in de tuin van Zuiderzeepark stond, Naast hem zat de koning breed te grijnzen. Hij was niet door het vliegtuig gezakt en voelde zich geweldig. “Denk er aan,” zei hij tegen Demian die uitstapte“’Katavliegland is ons geheim! Tot vrijdag en reken maar dat ik ga winnen.” Demian lachte, schudde zijn hoofd zwaaide en holde naar binnen. “Hallo Demian,”zei mamma, “hoe was het bij Quinten?”
Avontuur in bad 18-08-2009
Nadat ik vorige week “De Koning die niet kon breakdansen “Voor m,n neefje had geschreven, wilde de jongens meer verhaaltjes.Het leek me wel zo eerlijk om in dit verhaal Tibor mijn jongste neefje de hoofdpersoon te laten zijn. Hij is 4 wat minder stoer dan zijn grote broer een wijs dromertje en gek op dieren. Mijn zus leest de jongens altijd voor als ze in bad zitten. Bij het vorige verhaal zat mijn zus met de laptop op de wc in de badkamer terwijl ze het voorlas, het was een succes. Van “Avontuur in bad “heb ik nog niet gehoord hoe ze het vonden.Ik zet het hier vast neer,
Oren vol met viezigheid
Demian en Tibor zijn zwart van het spelen, het is vakantie, dus daarom mogen ze lekker lang in bad.
Tibor gooit een handje sop naar Demian. Raak! “Ha ha,” lacht Tibor, “Demian heeft een baardje.” Demian pakt twee volle handen sop, en laat ze los boven Tibor’s hoofd. “Zo,” zegt hij, “Nu ben jij net zo grijs als opa.” Lachend gaat Tibor kopje onder, als hij weer boven komt zegt Demian, “wacht, ik weet wat veel leukers.” Hij pakt twee kleine waterpistolen van de rand van het bad, geeft er een aan Tibor en vult die van hem met water. Lachend spuiten ze elkaar kletsnat, niet alleen zijzelf worden nat, nee, de hele badkamer doet mee! Ze maken daarbij zo’n lawaai. Dat mama komt kijken wat er aan de hand is. “Ophouden jongens,” roept ze “alles wordt nat, dat moet ik straks allemaal weer opruimen!” Die jongens luisteren niet, hun hele lijf is schoon, maar in hun oren zit vast nog viezigheid! Want ze gaan gewoon door. Ineens heeft mama een idee. Ze loopt naar de kast en pakt een grote gele badeend. De eend heeft een grote gekleurde hoed op. “Leuk,” roept Tibor, “mag ik hem?” En wat heeft hij op zijn hoofd?” “Dat is een sombrero,” zegt mama, “Die dragen de Mexicanen tegen de zon.” “We doen een spelletje,” zegt mama en legt de eend in het water, precies tussen Demian en Tibor in. “Jullie spuiten allebei op de eend,” zegt mama, “wie hem het eerst een stukje kan laten zwemmen, mag straks vertellen welk verhaaltje we lezen, ik ga nog even de keuken opruimen.” Demian en Tibor spuiten heel hard. Maar omdat ze allebei tegelijk spuiten komt de eend niet vooruit, hij draait rondjes. Of duikt onder. Grappig het is net of zijn staartje beweegt.
Mexicaans staatsgeheim
“Kwaak, kwaak, Roept de eend ineens verontwaardigt met een Mexicaans accent. Hij schudt zijn veren, zwemt een rondje en trekt vliegensvlug 2 mini pistooltjes onder zijn vleugels vandaan, waarmee hij Demian en Tibor onder schot houdt. “Handen omhoog of ik schiet!” Kwaakt hij boos, “denk je dat wij Mexicaanse eenden niet zullen schieten?” ” We zijn niet zo dom als die Peking eenden! Die eindigen in een restaurant.” Van schrik laten Demian en Tibor hun pistooltje in het water vallen en steken hun handen in de lucht. De eend bergt zijn pistolen op.En Tibor haalt opgelucht adem. Twee paar handen zakken naar beneden.”Net was je nog van plastic,” zegt Demian verbaast. ” Hoe kan dat?” “Mexicaans staatsgeheim,” kwaakt de eend. “Niet belangrijk!” “Hoe komt het dan dat wij je verstaan?” Vraagt Tibor zachtjes “Tibor, Tibor, dat weet je toch zelf wel? Kwaakt de eend, ” dat komt omdat jij zo veel van dieren houdt!” En omdat Demian jouw broertje is verstaat hij mij ook!” “Dat is fijn,” zegt Tibor “wat kom je doen?” “Ik stond bij je moeder in de kast. Weet je nog wel?” Kwaakt de eend. “Dus ik kom gewoon om te zwemmen,”en hij zwemt onder Tibor’s knieën door, ” maar nu ik hier toch ben kun je meteen helpen met een probleem.” “Dat is goed, zegt Tibor, vertel maar!”
“In onze vijver in Porto Rico,” kwaakt de eend verdrietig, “zijn al vijf eenden gestorven aan de Mexicaanse griep! We zijn nu nog maar met z’n vijven,” kwaakt de eend en hij begint te huilen. “Stil maar,” zegt Tibor zachtjes en hij aait de eend over zijn zachte vacht. “We weten niet meer wat we moeten doen!” Zucht de eend. “Hebben jullie een idee?”
Foute boel, geen vitamines, en ook gewoon vies!
Demian fronst zijn wenkbrauwen, en Tibor’s hersens kraken. Ze denken na. “Eten jullie wel gezond? Als je gezond eet krijg je geen griep!” Zegt Demian, “de mensen die langs onze vijver lopen voeren ons Tortilla’s, Mexicaanse chips,” kwaakt de eend terwijl hij zijn natte veren gladstrijkt. “In een blauw of rood zakje?” Vraagt Demian. “De chips bedoel je?” kwaakt de eend, terwijl hij kopje onder gaat. “Euhhh, rood geloof ik.” “Foute boel!” Zegt Demian, “geen vitamines, en ook gewoon vies!” “Demian,” zegt Tibor, “blauwe chips is wel lekker, maar zeker niet gezond!” “Wij voeren onze Nederlandse eenden toch ook geen chips, ofwel?” “Wat voeren jullie de Nederlandse eenden dan wel?” Kwaakt de Mexicaanse eend vragend. “Bruin brood,” zegt Tibor, ” persoonlijk vind ik witbrood lekkerder, maar mama zegt dat je van bruin brood groot gezond en sterk wordt, en dat wil ik wel worden!” “Dus de Nederlandse eenden hebben geen Mexicaanse griep?” “Voor zover ik weet niet, ” zegt Demian, “en ook geen Nederlandse,” vult Tibor aan. “Gelukkig” kwaakt de eend. ” Jongens,” roept mama van beneden, “tijd om uit bad te komen!” Als mama boven is kijken Demian en Tibor verbaasd naar de eend, hij is weer van plastic en ligt doodstil in het water.”Mexicaans staatsgeheim,”fluistert Demian. “Kom op jongens,”zegt mamma,” het is al laat. Wie heeft het spelletje gewonnen en gaat mij vertellen welk verhaaltje we lezen?””De eend!”Roepen Demian en Tibor in koor. En ze wijzen naar de eend in het water. “Mal stel,” zegt mamma, “dan kies ik het verhaaltje zelf wel!”En ze leest het verhaaltje van “het lelijke eendje.” Als mamma Tibor afdroogt en zijn pyjama aan trekt pakt hij de eend uit het water. Droogt hem af en neemt mee naar bed.”Wat ben je toch een lieve dierenvriend.”zegt mamma terwijl ze Tibor instopt en de eend naast zijn hoofdkussen zet. Voor dat hij in slaap valt ziet hij nog net dat de eend hem een vette knipoog geeft.
Als Tibor de volgende dag wakker wordt is de eend verdwenen,”jammer hoor!” Denkt hij en loopt naar beneden. Daar zit Demian achter de WII en mama staat in de keuken. “Raar hoor,”mompelt ze, “Gisteren had ik er nog 3 en nu is er in het hele huis geen bruin brood meer te vinden….”
Flienenschede, 2009-08-18
Vanavond dit verhaaltje voorgelezen toen de mannen in bad zaten! Was weer een groot succes, je had weer helemaal de goede toon te pakken. Ze grepen er direct twee gele badeenden bij, en ik moest even weg gaan zodat zij konden kijken of deze eenden misschien zouden gaan praten als ze alleen met de kinderen waren. Dat gebeurde helaas niet, maar de hilariteit was groot toen ze – eenmaal in de slaapkamer – zagen dat Yolanda (onze huishoudelijke hulp) twee pluche eenden op hun hoofdkussens had gezet.Dank en groetjes
Japanse Bruid
Vandaag zag ik op Internet een filmpje over een Japanse bruid, mooie witte jurk, en een beetje houterig. Nee niet omdat ze zenuwachtig was, het was een robot bruid. Alles aan haar klopte, haar lengte, haar figuur de lengte van haar haar, haar huid en zelfs haar ogen die verleidelijk knipperde. Ze was schitterend en als ik zo’n Japans knipmes was zou ik zo met haar trouwen.
24 uurs zorg, is niet overal Zorg
Zelfs haar “vader” (ontwerper en bouwer) zei hetzelfde gevoel te ervaren als wanneer hij met zijn echte dochter aan de hand over het gangpad naar de bruidegom schreed. Ze was een geduchte tegenstander van de vele mannequins die er op het podium rondliepen. Enkele van hen werden geïnterviewd en zeiden bang te zijn voor hun baan als deze robot met dezelfde ronde vrouwelijke vormen, hetzelfde werk bleek te kunnen doen. Dat zette mij aan het denken, momenteel zit ik tussen twee huizen, omdat ik hier in Amsterdam qua zorg, plek en organisatie totaal niet tevreden ben. Maar van het weekend was ik weer enorm aan het twijfelen. Terug verhuizen naar Enschede is zo ’n gedoe! Het is nog maar zo kortgeleden, het is duur en mijn familie heeft zoveel geld en tijd in dit huis gestopt. Kan ik het eigenlijk wel maken? Is het niet laf? Het getuigt zeker niet van doorzettingsvermogen! Is het niet toch van heimwee in plaats van ontevredenheid over zorg? Amsterdam ontoegankelijk weliswaar, bruisende Super wereldstad, ligt aan mijn wielen. Ik kwam hier toch voor een opleiding! En zelfs de bewoners functionaris van Fokus(landelijke Zorrgaanbieder 24 uur Zorg op afroep Enschede) vroeg zich afgelopen week af of ik er wel alles uitgehaald had . Twee dagen later had ik hem toevallig aan de telefoon, terwijl een Verzorgende van Osira( huidige zorgaanbieder 24 uur zorg) mij via de intercom de wind van voren gaf. Gelukkig vraagt hij zich nu niets meer af. Maar ik mede door het gesprek met hem nog steeds de bovenste vragen, Lastig hoor!. Als je zelfs bruiden en mannequins kunt vervangen, door robots zou het dan niet geweldig zijn als je ook de mensen die zorg verlenen, en je huishouding komen doen kunt vervangen door robots! Dan maakt het niet meer uit waar je woont. Moet ik daarvoor naar Japan verhuizen? Nieuwsgierig stortte ik mij vandaag verder op Internet. En kwam erachter dat je bouwpakketten voor robots kunt kopen. Leuk voor het kleine jongetje in iedere man, maar niet voor Evelien met het technisch onbenul van een bos ui en spastische handjes! Er zijn robots om te stofzuigen, gras te maaien, bier te tappen,de dakgoten schoon te maken en viool te spelen. Fijn want dat lukt mij al net zomin als met stokjes eten! Helaas dat wordt dus geen Japan. Eerst maar eens Albert Heijn, want met of zonder stokjes er moest toch gegeten worden! In de Albert Heijn. Kwam ik de betere helft van ons toegankelijkheid groepje van ijburg tegen, omdat het vakantie is, had ik ze al een tijdje niet gezien! Ze begroetten mij enthousiast en vertelde mij nog veel enthousiaster dat ze gingen verhuizen omdat zij Osira en ijburg ook helemaal zat zijn! Uiteraard hebben ook zij een handicap en wonen hier ook nog maar een halfjaar! Ja zolang er geen Verzorgende of huishoudelijke robots bestaan zullen we toch even wat anders moeten! Dat soort robots kan misschien technisch al wel heel lang, maar als dat al ooit op de markt komt, is dat toch pas zeker de volgende eeuw. Dus de tukkertjes zullen het vrees ik nog even met mij moeten doen!
Angst
Datum: 07-08-2009
Vannacht moest ik bijna anderhalf uur wachten, op de verzorging die mij, vanuit mijn rolstoel in bed kwam kiepen. Gelukkig was er een dubbele aflevering van Medium op tv. Dus heb ik mij niet verveeld. Afleveringen van medium komt altijd wel angst in voor. Dit keer zat er een moordenaar in Alice Duibois haar hoofd, en alhoewel Joe haar man niet echt geloofde dat de moordenaar in haar hoofd ook toe zou slaan, stuurde hij zijn dochters, toch een nachtje uit logeren. Ireële angst of terecht, wie zal het zeggen? Ik niet, want de verzorging kwam binnen, dus ik heb het eind niet kunnen zien
Intercom met eigen leven
Evelien”, vroeg Marijke, “wat is er met de intercom? Ik beantwoordde je oproep en hoorde helemaal niets. Ik werd er gewoon bang van”. “Trouwens het is niet de enige intercom, de intercom van huisnummer 94 ging ook de hele tijd af, en daar woont nog niet eens iemand! Dood eng!” ” Hoe kan dat dan?” Vroeg ik, “wie moet dan komen te wonen dan?” “Er komt een vrouw te wonen die zo af en toe in haar huis is nu om te wennen , omdat ze nog niet zelfstandig kan wonen” antwoordde Marijke, “hij ging wel vijf keer af die intercom.” “Weet je zeker dat die vrouw er niet heel toevallig is, misschien was ze er vanmiddag”, zei ik, ” en is ze gevallen, misschien moet je toch even gaan kijken”. “Ik ben helemaal in mijn eentje in de nachtdienst,” zei Marijke, “en ik durf er eigenlijk helemaal niet heen. Ik ben doodsbang! Ik ga jou in bed leggen, en dan zie ik wel weer verder!” “”Maar als die intercom vijf keer achter elkaar gegaan is” zei ik, ” dan moet er toch wat aan de hand zijn? Weet je zeker dat er niemand woont? Heb je niet vergist in het huisnummer? Zal ik even mee gaan om te kijken?”
Spannend liefdesleven, of vergissing?
Samen stapten we in de lift een bange Surinaamse vrouw, en een vrouw in een rolstoel! Gewapend met hulphond en een lege mobiel telefoon. Ik moest wel lachen, stoer stel waren wij, als er echt wat aan de hand zou zijn konden we niks. Ook bedacht ik me dat het ook nog wel eens het huis van Olivier kon zijn, hij woont er nog niet, maar is er al vaak samen met zijn vriendin. Stel je voor dat zij midden in hun liefdesspel per ongeluk de intercom aanraken, het ding zit tenslotte in de muur pal naast de plek waar je bed moet staan. Lachend vertelde ik mijn gedachte aan Marijke. Stel je voor zeg! Komen wij binnenstormen! We moesten zo hard lachen dat het leek alsof de lift mee lachte (zou hij daarom vandaag kapot zijn?). We gingen eerst naar buiten omdat Marijke de sleutel van het huis moest halen. En terwijl Senna nog even het gras besproeide en binnen een mum van tijd van een Golden een zwarte labrador werd, keek ik op het voordeur bellenbord. Op 94 wonen Meneer en Mevr. Sol. Ze wonen er net als ik al een halfjaar. Marijke had zich inderdaad behoorlijk vergist Shit dacht ik, Meneer Sol gaat boos worden want zijn vrouw heeft denk ik ook minstens anderhalf uur op Marijke gewacht voordat hij haar dan maar weer zelf heeft geholpen omdat er niemand op kwam dagen! Helaas voor de familie Sol is dit niet de eerste keer! arme Marijke! Wat angst al niet met een mens kan doen.
Natuurlijk is dit nu een grappig verhaal maar later dacht erover na en werd weer extra blij met mijn Fokus woonplekje in Enschede! Want als angst de verzorging binnen de unit in Amsterdam houdt wie legt mij dan in bed na 5 keer oproepen? Senna en de katten?
Gebruiken en Bijgeloof
Datum 03-08-2009
Al 24 uur verlies ik zowel van boven als van onder lucht. Ik eet al een half jaar lang bijna onafgebroken, kant en klare maaltijden van de Albert Heijn. Gisteren was ik ze helemaal zat! De hond was nog niet los geweest, dus ik dacht; ik ga lekker eten bij Blijburg, hond lekker zwemmen en graven op het strandje, ik lekker biologisch eten. Prima deal!
Tevreden scheurde ik met mijn rolstoel en een kwispelende Senna naast me, 2 km over ijburg naar het strandje. Het was er gezellig druk, maar gelukkig kon ik nog net op tijd aan een leeg tafeltje schuiven. De muziek is een mengeling van jazz en reggae, de grote witte boeddhabeelden kijken me met hun plastik glimlach weer vriendelijk aan! Ik vraag me af of de eigenaresse ze gekregen heeft, deze grote vriendelijke, maar lelijke beelden, sommige mensen geloven dat boeddhabeelden geluk brengen als je ze krijgt of weggeeft
Geitenkaas met nootmuskaat
Naast mij aan een tafeltje zitten een dochter en een vakantie vader, ze spelen een potje mens erger je niet, de dochter die het duidelijk niet van de vader kan winnen blaast fanatiek op de dobbelstenen om zo het aantal stappen van haar pion te kunnen beïnvloeden. Het meisje dat de bestelling op komt nemen raad, wat wij zullen bestellen. Ze gelooft aan de hoofden van haar klanten tw kunnen zien wat zij willen eten. Volgens haar heb ik een geitenkaas hoofd, de man en het meisje hebben een kippenpoten hoofd, plus een gehaktballetjes, fristi en patatjes hoofd. Omdat het allemaal wel lekker klinkt, nemen wij beide lachend wat ze voorstelt. Terwijl ik genietend mijn geitenkaas kroketjes oppeuzel en van mijn patatjes snoep,keuvel ik gezellig wat met Faye en haar vader, terwijl Senna ondertussen, gelukkig zonder succes, hun tafeltje probeert leeg te bedelen! Als mijn bordjes leeg zijn, neem ik met een beetje spijt afscheid van Faye en haar vader en rijdt naar binnen om mijn kroketjes af te rekenen! De pinautomaat weigert, maar het meisje achter de bar haalt rustig steeds weer opnieuw mijn pas door het apparaat. Het ligt aan de ING zegt ze, die stomme pasjes doen het pas na 25 keer.In mijn hoofd tel ik mee. 19,20,21, 22, 23, 24 verrek hij doet het! Ongelooflijk! Als ik ’s avonds naar bed wil heb ik enorme buikpijn, de overheerlijke geitekaas was misschien toch een beetje zwaar. Carmen de dienstdoende verzorgende maakt naar Surinaams grootmoeders recept warme melk met nootmuskaat voor me klaar, ik had er nog nooit van gehoord, je hebt last van lucht zegt ze, drink dit maar op, hier ga je van boeren, gegarandeerd dan is het zo over, mijn moeder heeft altijd gelijk! Na 3 minuten Boer en knetter ik van onder dat het een lieve lust is. Mijn buikpijn wordt inderdaad een beetje minder, maar om 3:00 vannacht neem ik, nog steeds knetterend en boerend, toch gewoon twee aspirines tegen de buikpijn. Dat is geen kwestie van geloven maar zeker weten! Het wordt tijd om te slapen met of zonder buikpijn.
Okselspray, limoenen en oud brood
Als ik vanochtend wakker wordt moet ik nog steeds boeren, en mijn winden stinken verschrikkelijk. Ook heb ik weer, of nog steeds buikpijn! Toch gefascineerd door het effect van de nootmuskaat, vraag ik de verzorging naar nog meer Surinaamse gebruiken, tegen hoesten, een natte doek met een kilo zout om de hals, maar die kwam van Frank uit Volendam, en dan moest het natuurlijk ook nog jozo zout zijn, anders werkt het natuurlijk niet! Sommige Surinamers smeren in plaats van deodorant, wat ze okselspray noemen, limoenen onder hun armen, gegarandeerd stank vrij! Maar verder hoorde ik vanochtend niks bijzonders! Grappig, want toen ik daarna aan Marita vroeg, of ze mijn veel te oude brood uit de broodtrommel weg wilde gooien, weigerde ze dat want dat bracht ongeluk! Als alternatief heeft Senna het brood dus opgegeten. Tevreden ging ze de deur uit. Op www.waternet.nl vond ik veel surinaams bijgeloof en gebruiken.Best interessant en grappig. Toen ik koffie ging zetten, zag ik op het aanrecht het busje nootmuskaat. Het was leeg, zou dat de reden zijn dat ik nu, terwijl ik dit opschrijf, om 12:45 ’s nachts nog steeds moet boeren?
De kracht van Gebed en Getuigenis 2009-07-28
Een aantal weken geleden kwam Johan op de koffie. “Gisteren,”zo vertelde hij, was hem wat vervelends overkomen. Hij was in een nogal persoonlijk gesprek geraakt met een vrouw in de bus. De vrouw had het nogal moeilijk, en Johan altijd op zoek naar een opening om te getuigen, had geprobeerd haar over Jezus te vertellen.
Het arme mens was helemaal gaan flippen en had scheldend en krijsend voor hem gestaan. Zo erg dat Johan vreesde dat ze meteen de volgende bus naar een kliniek kon nemen. Verslagen stapte hij uit de bus.”Ik ga nooit meer evangeliseren. Of hardop bidden in een groep!” riep hij de volgende dag tegen mij!” Weet je nog die Alphacursus dat Lisa zo in de knoop zat?” Ik zat toen in het Alphateam en bad hardop voor haar. Diezelfde week pleegde ze zelfmoord.”” In dat zelfde gebed bad ik voor Madelon voor een behouden thuiskomst van haar skivakantie Ze kwam met de gipsvlucht terug! “”En nu dit weer ik wil eigenlijk nooit meer getuigen”…zei hij. “Maar ik weet dat God dat van mij vraagt dus zal ik dat blijven doen…. “
Dat moet ook zei ik, je had gewoon pech want ik weet uit eigen ervaring dat gebed en getuigenis werken, en ik vertelde hem een verhaal wat ik afgelopen week ook in de huiskring verteld heb.
De Afgelopen week ging de huiskring namelijk over Echtheid. Getuigen en bidden heeft natuurlijk ook met Echtheid te maken. We hadden het over dat getuigen en bidden soms zo moeilijk en eng is. Vooral Betty durfde dat niet goed. En dus vertelde ik het volgende waargebeurde verhaal: Een aantal jaar geleden zat ik, zachtjes uitgedrukt niet, zo lekker in mijn vel. Ik was ontslagen. De brievenbus lag al weken vol met ongeopende post. . Er dreigde een uithuis zetting, want geen salaris betekent, een huurachterstand. Die ochtend had mijn rolstoel kuren, de verzorging was te laat. De hond was aan de schijterij, ik had net ruzie gemaakt met mijn vader omdat hij mij behandelde als een kind van 12.Het enige leuke was dat ik die ochtend ging roeien. Ik scheurde met mijn depressieve hoofd over straat op weg naar de haven. Net voorbij het station was de weg opgebroken, ik kon met geen mogelijkheid verder! Niet over de stoep, niks de rest van de weg was een grote zandbak. Ik ging helemaal flippen, huilen, schelden, vloeken, tieren en wilde alleen maar dood! Wanhopig huilend bleef ik midden op straat staan. Een super zwangere vrouw kwam naar mij toe knielde neer bij mijn rolstoel en vroeg of ze mij kon helpen. Ik zei dat niemand mij kon helpen. Ze vertelde dat ze Christen was en vroeg of ze voor mij mocht bidden? Omdat ik dat wel lief vond knikte ik. En terwijl ze stilletjes naast me zat te bidden, hoopte ik dat ze niet daar ter plekke zou bevallen en bedacht ik me dat bidden voor mij toch niet zou helpen Als God bestond waarom was mijn lichaam en mijn leven dan zo, n puinhoop? Hoe we uit elkaar gegaan zijn weet ik eigenlijk niet meer precies. Maar later ben ik diezelfde vrouw een keer tegen gekomen bij de Evangelische Gemeente,We hadden een bijzondere maar korte ontmoeting.
Daarom is getuigen en bidden ook al lijkt het moeilijk enorm belangrijk besloot ik mijn verhaal. Wie weet had ik hier zonder dat gebed wel niet gezeten! Net als Johan vonden ook mijn huiskringgenoten dit een bijzonder verhaal.
Toen ik thuiskwam van de huiskring ging de telefoon.Het was Betty “Evelien”, zei ze; “ik had ook eens zo, n ontmoeting met een vrouw in een rolstoel. “”Ze had ook een hond. “”Kan het dezelfde ontmoeting geweest zijn?”Samen gingen we terug in onze herinnering en kwamen er achter dat Betty wel degelijk die super zwangere vrouw in mijn verhaal was! Dit vonden we zo bijzonder dat we besloten dat, dat vertelt moest worden.. En terwijl ik dit verhaal zo opschrijf. Besef ik weer eens dat God behalve de Bijbel ook je eigen levensverhaal gebruikt om mensen aan te raken, te bemoedigen en te inspireren. Het is hem zelfs nu gelukt de hoofdpersonen uit dit verhaal opnieuw aan te raken. Als dat niet geweldig is.
Foto
Bij mijn vader in de kamer
Hangt een foto aan de muur
Tis een foto van mijn opa
Een voor mij onbekend figuur
Op die foto, ook mijn vader
Bij mijn opa op de arm
Wijzend naar die grote wereld
Lekker veilig, lekker warm!
Tja die foto in de kamer
Met mijn Pa als kleine vent
Wijzend naar die mooie wereld.
Nog zo groot en onbekend.
Onbewust van alle dingen
Die er later zullen zijn
Verkeerde keuzes die hij maakte,
Die hem nu verweten zijn.
Stiekem kijk ik naar die foto,
En denk ik weer terug aan toen.
Toen ik zelf een kleine meid was,
En mijn Pa niks fout kon doen!
Ik kijk nu met andere ogen
Naar die man waarvan ik hou!
Hij deed dingen in ons leven
Die ik graag veranderen zou.
Ik blijf kijken naar die foto,
En denk was ik maar klein
Want die grote boze wereld
Zou opnieuw fantastisch zijn!
En die vader in mijn leven,
Mag weer worden zoals toen
Zitten op de arm bij opa
Toen hij nog niks fout kon doen!
Nog oudere publicaties
|
||||||||||||||||
