Nutteloze voeten december 2018
Mijn voeten zijn rare dingen, ik heb er een beetje haat liefdeverhouding mee. ik kan er natuurlijk niet mee lopen. Omdat ik spastisch ben staan ze enorm scheef naar buiten, ik heb een hekel aan aangepaste schoenen. Ze raken in de knoop bij de draai, bij de wc. Ze blijven vaak ergens achter haken, mensen struikelen erover, ook al staan ze op de voetsteunen. Ze zijn stoot gevoelig en bijna altijd steenkoud! Rotdingen dus! Mijn vader zei vroeger altijd “waarom haal je ze er niet af? Je gebruikt ze toch niet.” Dat was natuurlijk een grapje maar ik was het eigenlijk altijd wel met hem eens, nutteloze onderdelen. Tot afgelopen week, ik ging samen met Ruben koffiedrinken bij het City pastoraat. binnen was het gezellig druk, en het was fijn om de natte straten en regen in de binnenstad van Enschede, even te kunnen ontvluchten. Ik zat een tijdje te kletsen, genietend van mijn gratis kopje thee, toen het mij opviel dat mevrouw X, een statig klein Chinees vrouwtje op haar sloffen was. Mevrouw X is altijd een beetje de weg kwijt, ze zagen er lekker warm uit,de sloffen. het tegendeel was echter waar. Haar sloffen waren kletsnat en ijskoud. Haar blote voeten ook. Hoe konden we dat eens even oplossen? Nieuwe schoenen kopen was mijn eerste impuls, maar dat doe je niet even voor iedere verwarde ziel die je tegenkomt. Een van de vrijwilligers zei; “we zouden eigenlijk van die blauwe plastic overschoenen moeten hebben, je weet wel, die dingen die de thuiszorg gebruikt hij het douchen. Een super idee. dus scoorde ik bij de ADL van fokus snel een setje van die schoentjes. Toen ik terugkwam in het city, vroeg ik iemand mijn sokken uit te trekken. We deden ze mevrouw X aan, met daarover een blauwe schoentjes. Haar sloffen met kranten even op de verwarming. En toen ze naar huis ging. Deze sloffen over mijn dikke warme wnter sokken. En plastic schoentjes. Toen ik thuiskwam waren mijn voeten nog verbazend warm, en ik keek er met trots en liefde naar.Voor deze ene keer hadden ze hun nut bewezen.